Θυμάστε την Ισλανδία; Που πτώχευσε; Που ακούγαμε τις ειδήσεις και κουνάγαμε το κεφάλι με συμπόνοια ή με οίκτο;
Ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings αναβάθμισε λοιπόν κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία ΒΒΒ- για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα, η οποία βυθίσθηκε στην χρηματοοικονομική άβυσσο το 2008, να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης!
..
«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία ‘επενδύσεις’ μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch.
Γιατί να μας ενδιαφέρουν όλα αυτά θα πείτε,όταν εμείς έχουμε το δικό μας δράμα; Γιατί η Ισλανδία επέλεξε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον δικό μας και τέσσερα χρόνια μετά όλη η οικονομική της “εικόνα” ένα γίνει πολύ ,πολύ καλύτερη! Εμείς δύο χρόνια μετά πάμε από το κακό στο χειρότερο και ο δρόμος φαίνεται ότι οδηγεί στο απόλυτο χάος.
Τι έγινε λοιπόν στην Ισλανδία;
Το 2008,η Ισλανδία πτώχευσε.Δεν απέφυγε δηλαδή αυτό που προσπαθούμε να αποφυγούμε εμείς δυο χρόνια. Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “βαρέσει κανόνι” ήταν 900% του ΑΕΠ! Κάπου εκεί ήρθς και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ.
Ο πανικός ήταν ανπόφευκτος.
Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βρετανία και Ολλανδία έδιναν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Και τότε εμφανίστηκαν ποιοι λέτε; ΔΝΤ και ΕΕ που πρότειναν να αναλάβουν …τη κατάσταση.
Κι εκεί έκαναν πρόωρες εκλογές,τον Απρίλιο του 2009.Η κυβέρνηση που προέκυψε γρήγορα βρέθηκε σε δυσμένεια,γιατί έπρεπε να πληρώσει πάνω από 3 δις ευρώ.Κάτι που σήμαινε επιπλέον θυσίες για τους πολίτες.Κι αυτοί δεν το άντεξαν.
Τα πολιτικά κόμματα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στηρίξουν την άποψη των πολιτών που δεν είχαν άλλες δυνάμεις να πληρώνουν.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.
Από την άλλη η πίεση αυξήθηκε. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός:
«Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα “.
Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς .
Οι Ισλανδοί όμως δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια.
Το Σύνταγμα θα παρουσιαστεί στις επόμενες εκλογές.
Και τώρα τα νούμερα:
•Η Ισλανδία με πολύ λιγότερο πληθυσμό από την Ελλάδα βεβαίως -μόλις 320.000- χωρίς όμως βιομηχανία,γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές ,έχοντας ουσιαστικά μόνο αλιεία έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία!
Μήπως -λέμε μήπως- κάνουμε κάτι πολύ λάθος;
Και βέβαια είναι περίεργο ότι όλα αυτά πρέπει να ψάξει κάποιος για να τα πληροφορηθεί ,γιατί παραδόξως δεν “παίζονται” από τα ΜΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου