Μελαψός, κοντοπόδαρος, αθλητική μπάκα που μετ’ βίας έκρυβε το άσπρο
φανελάκι και το μπλε σορτσάκι. Απαραίτητο παντοφλέ πέδιλο, με μαύρη
κάλτσα. Φλούο πράσινο, πλαστικό, σέικερ του φραπέ, με μωβ σπαστό
καλαμάκι, προέκταση του δεξιού βραχίονα.
Στο σχολείο δεν καταλάβαινε πολλά, αλλά φταίνε οι Μαρξιστές καθηγητές που είχε. Βέβαια ούτε τον Μαρξισμό κατάλαβε αλλά ούτε γι’ αυτό, δεν φταίει ο ίδιος. Αυτό δεν τον εμπόδισε να βολευτεί. Σχεδόν αργόμισθος. Ας είναι καλά η οικογένεια. Αλλωστε στην μικρή κοινωνία που μεγάλωσε, όλοι μια οικογένεια είναι. Ανακάλυψε το ίντερνετ και τα επιστημονικά πατριωτικά μπλογκς και έπαθε ξερολίαση. Εμαθε σπουδαίες λέξεις και φράσεις (εκολάπτες, κρέμονται στα λεγόμενα) και έπαιζε τα πάντα στα δάκτυλα. Από το Κοράνι μέχρι την διεθνή συνομωσία του Σόρος.
Παντρεύτηκε νωρίς, όχι καμιά Δανάη ή Νανά που δεν του έδιναν σημασία, μια και ήταν λεσβίες αλλά την Πόπη, σαν την γιαγιά της, την Καλλιόπη, παρθένα, μάνα κλώσα (Γιαννάααααακηηηηη μη πας στα βαθειά και έλα να φας τον κεφτές σου) που του θύμιζε την μάνα του.
Ηρθε στη μεγάλη πόλη που ποτέ δεν αγάπησε, γι’ αυτό και βρώμιζε. Ξεριζωμένος από τον τόπο του, εσωτερικός μετανάστης, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Με τους γείτονες, σχέσεις τυπικές έως ανύπαρκτες, δεν μιλούν την ίδια «γλώσσα». Κάθε καλοκαίρι ένιωθε βασιλιάς όταν γύριζε στο τόπο του στο προσκυνητής στο τοπικό πανηγύρι, με τα σουβλάκια στη λαδόκολλα και κλαρίνο, με το φοβερό έκο που δεκαπλασίαζε η ραχούλα, τηρώντας τις πανάρχαιες παραδόσεις.
Κι όλο αυτό πάει να καταρρεύσει. Τώρα που σχεδόν τελείωσε το αυθαίρετο στα καμένα, με τους κόπους και τις μικροκομπίνες μιας ζωής. Τώρα που το καμάρι του πέρασε στην Ζαμπονοκοπτική Κοζάνης.
Ποιος φταίει που φτάσαμε μέχρι εδώ;
Ποτέ δεν ήταν άνθρωπός των Ακρων. Κεντρώος μια ζωή που σαν το εκκρεμές πήγαινε μια λίγο Δεξιά, λίγο Αριστερά, ανάλογα τις υποσχέσεις. Τι ιδεολογίες και κουραφέξαλα; Δεν υπάρχουν αυτά. Το μόνο που υπάρχει είναι το Εθνος. Εθνος ανάδελφο που οι εχθροί βυσσοδομούν να το εξαφανίσουν. Αλλά, με την βοήθεια της Παναγίας, θα νικήσουμε γιατί είμαστε Ελληνες.
Ποιος είπε ότι ζούμε στην Βαϊμάρη?
Στο σχολείο δεν καταλάβαινε πολλά, αλλά φταίνε οι Μαρξιστές καθηγητές που είχε. Βέβαια ούτε τον Μαρξισμό κατάλαβε αλλά ούτε γι’ αυτό, δεν φταίει ο ίδιος. Αυτό δεν τον εμπόδισε να βολευτεί. Σχεδόν αργόμισθος. Ας είναι καλά η οικογένεια. Αλλωστε στην μικρή κοινωνία που μεγάλωσε, όλοι μια οικογένεια είναι. Ανακάλυψε το ίντερνετ και τα επιστημονικά πατριωτικά μπλογκς και έπαθε ξερολίαση. Εμαθε σπουδαίες λέξεις και φράσεις (εκολάπτες, κρέμονται στα λεγόμενα) και έπαιζε τα πάντα στα δάκτυλα. Από το Κοράνι μέχρι την διεθνή συνομωσία του Σόρος.
Παντρεύτηκε νωρίς, όχι καμιά Δανάη ή Νανά που δεν του έδιναν σημασία, μια και ήταν λεσβίες αλλά την Πόπη, σαν την γιαγιά της, την Καλλιόπη, παρθένα, μάνα κλώσα (Γιαννάααααακηηηηη μη πας στα βαθειά και έλα να φας τον κεφτές σου) που του θύμιζε την μάνα του.
Ηρθε στη μεγάλη πόλη που ποτέ δεν αγάπησε, γι’ αυτό και βρώμιζε. Ξεριζωμένος από τον τόπο του, εσωτερικός μετανάστης, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Με τους γείτονες, σχέσεις τυπικές έως ανύπαρκτες, δεν μιλούν την ίδια «γλώσσα». Κάθε καλοκαίρι ένιωθε βασιλιάς όταν γύριζε στο τόπο του στο προσκυνητής στο τοπικό πανηγύρι, με τα σουβλάκια στη λαδόκολλα και κλαρίνο, με το φοβερό έκο που δεκαπλασίαζε η ραχούλα, τηρώντας τις πανάρχαιες παραδόσεις.
Κι όλο αυτό πάει να καταρρεύσει. Τώρα που σχεδόν τελείωσε το αυθαίρετο στα καμένα, με τους κόπους και τις μικροκομπίνες μιας ζωής. Τώρα που το καμάρι του πέρασε στην Ζαμπονοκοπτική Κοζάνης.
Ποιος φταίει που φτάσαμε μέχρι εδώ;
Ποτέ δεν ήταν άνθρωπός των Ακρων. Κεντρώος μια ζωή που σαν το εκκρεμές πήγαινε μια λίγο Δεξιά, λίγο Αριστερά, ανάλογα τις υποσχέσεις. Τι ιδεολογίες και κουραφέξαλα; Δεν υπάρχουν αυτά. Το μόνο που υπάρχει είναι το Εθνος. Εθνος ανάδελφο που οι εχθροί βυσσοδομούν να το εξαφανίσουν. Αλλά, με την βοήθεια της Παναγίας, θα νικήσουμε γιατί είμαστε Ελληνες.
Ποιος είπε ότι ζούμε στην Βαϊμάρη?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου