Το να είσαι σκέτο ραγιάς υποφέρεται. Το να είσαι, όμως, και βλάκας και ραγιάς είναι κάτι που δεν παλεύεται…

Ελλάδα 2013: Μία χρεοκοπημένη χώρα, μία απαθέστατη κοινωνία, μία οικονομική ολιγαρχία και μία μάζα ανθρώπων που προσπαθεί να κρύψει την απάθεια και τη δειλία που την χαρακτηρίζουν πίσω από τη γενικευμένη βλακεία.
Τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία είναι ακόμα στην κυβέρνηση. Οι δημοσιογράφοι που δεν πήρανε χαμπάρι τη χρεοκοπία της χώρας είναι ακόμα στις θέσεις τους. Οι επιχειρηματίες και οι εργολάβοι που απολαμβάνουν εξοργιστικά προνόμια είναι ακόμα υπεράνω όλων. Οι πολίτες που δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από την καθημερινή ενασχόληση και συμμετοχή τους σε κοινωνικές δραστηριότητες είναι ακόμα στον καναπέ τους.
Ένα από τα πιο αγαπημένα σλόγκαν των απανταχού εξουσιαστών, το περίφημο “καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται”, ήρθε και πάλι στη μόδα. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, προσωπικότητες του πνεύματος και του κώλου απαιτούν από τους… ραγιάδες που τους εμπιστεύονται να καταδικάζουν τη βία 5 φορές τη μέρα. Γιατί; Μα, γιατί ξέρουν ότι η δίκαιη και στοχευμένη βία είναι η μόνη φυσιολογική απάντηση απέναντι σε όσους οδήγησαν μία ολόκληρη χώρα στα βράχια. Και το μόνο πράγμα που φοβάται το στρατόπεδο των από πάνω είναι η βία του λαού που, σε κάποια φάση, θα στραφεί απέναντι στους δυνάστες του για να αποδώσει ουσιαστική και τυφλή δικαιοσύνη.
Καλώς ή κακώς, μόνο η βία μπορεί να αναγκάσει μία κοινωνία να αλλάξει ριζικά κατεύθυνση. Δεν μιλάμε φυσικά για να κάνει ο καθένας ότι θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει. Μιλάμε για την άκρως απαραίτητη βία που θα προκύψει σαν αναπόφευκτη αντίδραση και θα δώσει μία κλωτσιά στο σάπιο σύστημα του χθές για να κοιτάξουμε και να υποδεχτούμε ένα διαφορετικό ελπιδοφόρο αύριο. Η βία ήταν, είναι και θα είναι εργαλείο. Μόνο στα μυαλά των αρρωστημένων τύπων είναι αυτοσκοπός και στόχος ζωής.
Με βία ελευθερώθηκε η Ελλάδα από τους Τούρκους το 1821, μετά από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς, όχι με θεωρητικές πολιτικές προτάσεις. Με βία αντιστάθηκαν οι έλληνες εξεγερμένοι απέναντι στους ναζί την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όχι με τα επιχειρήματα του Πρετεντέρη. Με βία έγινε η επανάσταση στην Κούβα, όχι με debate ανάμεσα στον Κάστρο και τον Μπατίστα. Με βία η Αμερική ανάγκασε την Ιαπωνία να παραδοθεί και να λήξει ο Β Παγκόσμιος πόλεμος, όχι με ανταλλαγές απόψεων.
Για να το πάμε και λίγο παρακάτω με βία, και μάλιστα μαζική και τυφλή, κατάφερε η κυβέρνηση του Παπανδρέου να περάσει το μεσοπρόθεσμο τον Ιούνιο του 2011. Με βία, σπάνε οι απεργίες των εργαζομένων, με βία περνάνε από τη Βουλή τα αντισυνταγματικά νέα μέτρα, με βία θέλει το κράτος και οι επενδυτές να κάνουν την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Είναι το λιγότερο αστείο να μιλάνε οι κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν τη βία καθημερινά για μία γενικευμένη καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται. Χωρίς την κρατική βία, αυτός ο πλανήτης θα ήταν ένα πολύ πιο ασφαλές και ειρηνικό μέρος για όλους.
Όσο για την Ελλάδα, από ότι φαίνεται η δίκαιη βία θα αργήσει να κάνει την εμφάνιση της, αφού ένα 30% πιστεύει ότι μας ψεκάζουν. Το να είσαι σκέτο ραγιάς υποφέρεται. Το να είσαι, όμως, και βλάκας και ραγιάς είναι κάτι που δεν παλεύεται…