Μας δουλεύουν κι από πάνω

Τελικά το μαντάτο από τις Βρυξέλλες ήρθε. Και το περιεχόμενό του είναι ότι δεν πάμε καλά και ότι τα επόμενα χρόνια θα πάμε χειρότερα. Μας προτείνεται μάλιστα και η γνωστή, σε τέτοιες περιπτώσεις, συνταγή μέτρων, η οποία, σύμφωνα και με τη λογική Γκαργκάνα, θεωρεί ότι η λύση όλων των δεινών σ' αυτό τον πλανήτη είναι η συμπίεση των αποδοχών των εργαζόμενων, η αύξηση της ανεργίας, ο περιορισμός των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και γενικά το ξεζούμισμα των χαμηλότερων και μεσαίων εισοδηματικών τάξεων.

Φυσικά δεν έχω -και φαντάζομαι ότι δεν θα έχετε κι εσείς- την παραμικρή αμφιβολία ότι η ίδια και πάλι συνταγή θα εφαρμοστεί. Ούτε και θ αμφιβάλλετε ότι θα συνοδευτεί με το γνωστό παραμύθι της εξωφρενικής εκτίναξης στα ύψη της τιμής του πετρελαίου, που ασφαλώς και πολλά εξηγεί και δικαιολογεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εξηγεί ούτε και δικαιολογεί τα πάντα. Και πάνω απ όλα δεν εξηγεί γιατί η αύξηση της τιμής του πετρελαίου εκτοξεύει τις τιμές των αγαθών σε ασύγκριτα μεγαλύτερα ύψη από εκείνα που καταγράφονται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Κανένας δεν αρνείται ότι το πρόβλημα του πετρελαίου είναι τεράστιο. Αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι το μόνο. Ιδιας, αν όχι και μεγαλύτερης, σοβαρότητας είναι το πρόβλημα ότι στη χώρα μας οι επιπτώσεις από παράγοντες όπως το πετρέλαιο είναι δυσανάλογα βαρύτερες από τις καταγραφόμενες σ' άλλες χώρες. Γι αυτό και είναι καλό το παραμύθι ότι για όλα φταίει το πετρέλαιο, αλλά κάποτε θα πρέπει να μας πουν για ποιο λόγο εδώ φταίει περισσότερο απ όσο φταίει για τους Δανούς, τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς και γενικά τους άλλους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και μαζί μ αυτό να μας εξηγήσουν -ο Αλμούνια, ο Γκαργκάνας, ο Αλογοσκούφης, κάποιος τέλος πάντων- για ποιο λόγο εκείνο που τροφοδοτεί τον πληθωρισμό είναι οι κάτω του πληθωρισμού αυξήσεις των μισθωτών και όχι η καλπάζουσα αισχροκέρδεια των μεσαζόντων και των εμπόρων ή τιμολογιακή πολιτική της ίδιας κυβέρνησης. Ηδη το θράσος έχει ξεπεράσει κάθε όριο.